จุดเริ่มต้น
ถ้าพูดถึงการทำอาหารพวกเราสี่คนก็ทำได้กันทุกคน เวลามีปาร์ตี้ที่บ้าน...เพื่อนๆมักจะชมเสมอว่า"อร่อย" เราก็เลยคิดหลงตัวเองว่าเป็นคนที่มีเสนห่ปลายจวัก วันหนึ่ง....เพื่อนบอกว่าลองเก็บตังค์พวกมัน(เพื่อนๆ)ดูแล้วจะรู้ว่าอร่อยจริงรึไม่ แต่เรายังไม่กล้าเพราะกลัวความจริงจะปรากฏ...ฮิ เอาแค่ทำให้เพื่อนกินแล้วก็ชมอย่างเดียวก็ดีแล้วเป็นความสุขของชีวิตเล็กๆน้อยๆ การพัฒนาฝีมือในการปรุงอาหารของเราก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะเพื่อนมากินมากขึ้นนั้นก็แสดงว่าคงยังต้องพอกินได้บางหล่ะ แต่อย่างไรก็ตามเราก็ยังต้องการคำเสนอแนะจากเพื่อนๆเสมอ
- พ่อบ้าน ทำอาหารอร่อยมากเพื่อนๆมักจะชมเสมอแต่อย่าไปถามสูตรพ่อเจ้าประคูณนะ...เพราะจำไม่ได้หรอกว่าใส่อะไรลงไปบ้าง
- ลูกชาย ทำอาหารได้รสชาติออกมาดีเสมอแต่มักจะไม่มีสีสันของผักเลยจะเน้นคาร์โบไฮเดรดกับโปรตีนเท่านั้น
- ลูกสาว เขียนวิธีการทำอาหารที่ตนสามารถทำได้ตั้งแต่อยู่ชั้นประถมหนึ่งและนำไปอธิบายวิธีการทำให้เพื่อนๆหน้าชั้นเรียนฟัง...คือการทำเฟรนซ์ฟายด์)
ที่เขียนมานี้เป็นเพี่ยงจุดเริ่มต้นจากการมีวันนี้ว่าความสามารถในการทำอาหารของครอบครัวนี้ได้สั่งสมมานานหลายปีและเป็นที่มาของ "ก้นครัว...น้อยบรรจง" ถ้าเพื่อนได้อ่านโดยละเอียดในอาหารแต่ละประเภท เพื่อนก็จะได้เห็นเคล็ดลับที่เพื่อนอาจจะยังไม่เคยรู้มาก่อนเลยก็ได้เพราะเราได้ลองผิดลองถูกมากแล้วจนคิดว่าอันนี้เหมาะสมที่สุดจึงนำมาลงเป็นอาหารประจำตระกูล ก็เลยต้องขอโทษเพื่อนๆที่โดนลอง(มื้อที่ทำผิด)ด้วยก็แล้วกันส่วนเพื่อนที่ได้ชิมอาหารจานที่ทำได้ถูกต้องและรสชาติอร่อยก็ถึงเป็นโชค(ดี)ของเพื่อนไป
จากประสบการณ์ที่ได้มาเราก็เลยอยากจะนำมาลงไว้ให้เพื่อนได้เข้ามาแวะชมและเก็บสิ่งที่คิดว่ามีประโยชน์ไปใช้ส่วนที่ไม่มีประโยชน์ก็ปล่อยให้อยู่ในเว็ปนี้ต่อไป โดยสูตรต่างจะมีการจดบันทึกในส่วนของการชั่งตวงวัดให้ได้มาตราฐานที่สุดสำหรับผู้ที่ต้องการจะทำอาหารให้อร่อยโดยที่จะได้ไม่ถูกประนามว่าเป็นพ่อครัวหรือแม่ครัวแขนด้วนอีกต่อไป
สุดท้ายเราก็ต้องขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่มีส่วนรวมต่างๆด้วยไม่ว่าจะเป็นเพื่อนที่ร่วมชิมหรือติชม ถ้าไม่มีท่านวันนั้นเราก็จะไม่มีวันนี้
No comments:
Post a Comment